Kolonialisatie. De schakel in een keten. ‘Kabel’. De lijn in ons bloed?

Kolonialisatie. De schakel in een keten. ‘Kabel’. De lijn in ons bloed?

[Uit Hyves 15 mrt 2009, 12:27]

Ik heb bij Winston Bogarde in de klas gezeten. Ondanks dat heb ik destijds niet echt die affaire in het nederlandse elftal gevolgt in de media. De affaire die vorig jaar (of was t t jaar daarvoor? Ik kijk ruim 2 jaar geen TV meer) nog werd aangevallen met een aflevering van het bekroonde TV programma “Andere tijden” oid. Zogenaamd zouden zwarte spelers het Nederlandse elftal hebben ondermijnd door dwars te gaan liggen.
Aanval mislukt, wat mij betreft; Voor mij werd duidelijk dat Davids werd ‘gepimpt’ door Ajax. Aan het (verkeerde) lijntje gehouden, als het ware. Dat kwam naar boven toen er in kleedkamers over inkomsten werd gesproken, tussen de onderlinge spelers, waarvan velen bij Ajax vandaan kwamen.

Waar ik me wel bewust van werd was de term ‘Kabel’. Jammer dat mijn milieu destijds me geen antwoord kon geven op de achtergrond van de term. De aflevering van ‘Andere tijden’ o.i.d. vermijden het woord, meen ik me te herinneren  Zelfs de Surinamers waar ik mee omging konden me niet veel inzicht geven. Het was mijn broer, die met Surinamers omging met een andere ‘mind state’ dan mijn ‘matties’, die me bevredigende uitleg gaf. FYI Ik en m’n broer beklommen beiden de ladder in de maatschappij in verschillende milieu’s; Ik de wettelijke, hij de vogelvrije…
‘Kabel’ betekende iets als ‘verbond’ of ‘afspraak’, maar dan in het teken van verzet.

Met een beetje inzicht heb je intussen door dat ik eigenwijsheid bezit. Ik ben niet eigenwijs. Don’t get me wrong. Een van mijn lijfspreuken is ‘Mijn waarheid rijkt tot waar realiteit het afbreekt’.
Om de term ‘Kabel’ heb ik een beeld gecreëerd. Associaties gegenereerd.
Bloedlijn bijvoorbeeld.
Of wat denk je van chronologie in geschiedenis? Dat wat geschied en is… zeg maar.
Wat dacht je van deze: ‘Onbevlekt ontvangen’… hebben we het hier over een zuivere bloedlijn?
Ya dig?!?

Maar ook de overbrugging van de Atlantische ocean. Die brug poog ik te maken met onder andre onderstaande film.
Met Obama als Governeur van de VOC(=WIC… zie afgelopen eeuw… ‘zucht’) kolonie genaamd ‘Verenigde staten van Amerika’, is die film simpelweg weer actueel geworden.

De speach op het eind, van Silvinho da Luz, spreekt boekdelen: We dienen op te passen voor politieke spelletjes die ons verdelen. We moeten oppassen voor quasi nieuwigheden en beloofde veranderingen. We moeten oppassen ons niet te laten verdelen, en ieder moet waken over de te bereiken gezamelijke doelen. Te noemen handelsvrijheid, zelfbestuur en autonomie.
Laat de gaten in de initiele nederlandse ondertiteling voor zichzelf spreken… met betrekking tot de mindstate van het VPRO team, maar vooral ook met betrekking tot de factor ‘indoctrinatie’ bij hen die ze hielpen bij die ondertiteling.
Witmang zijn geest reinigen zie ik eerlijk gezegt niet meer als mijn taak.

A luta continua, maar nu om onze geest. ‘Die welt ansicht krieg’ draait op volle toeren.

Nova etapa da luta. (A new stage in the struggle):

Nova etapa da luta (de independencia)

Concentratiecampen, postmoderne slavernij, plundering van vruchtbare grond… etc.etc. Maar vooral de wig tussen KaapVerdianen en het vaste land, die Portugezen plantten staat ons tot op de dag in de weg onze eigen identiteit te vinden. FYI Wij waren de KNIL van portugezen, maar zagen op tijd in wie de vijand was (en is).
Jammer genoeg hebben wij iets over het hoofd gezien of uit het oog verloren: media en beeldvorming.

Heeft niemand van jullie ooit afgevraagt waarom er Braziliaanse soapseries hier in germaans europa werden uitgezonden? Te noemen ‘Sinha mosa’ (a.k.a. Isaura).

[Overigens is de film ook actueel in verband met Guinee-Bissau.
Verleden week is daar de president en de opositieleider vermoord. Hier is het onder het in de media tapijt geveegt, terwijl in de states het onder de noemer ‘war on drugs’ valt en met veel tromgeroffel word verkondigd… inquired minds know: Het is 1 plan: AFRICOM http://www.africom.mil]

JayJBee

Slavernij. De plank voor ‘onze’ ogen. Nationaliteit. De roet in ‘ons’ eten.

Slavernij. De plank voor ‘onze’ ogen. Nationaliteit. De roet in ‘ons’ eten.

[Van Hyves 15 mrt 2009, 12:24]

[Voor dit artikel ben ik elders uitgemaakt voor blanke… ik zou hiermee ‘Surinamers in het gezicht spugen’. Als je niet ziet dat ik globale toenadering zoek… als je mn mening kent mbt Suriname, dan weet je dat die beschuldigingen simpelweg KRANKZINNIG zijn]

Ik heb mijn conclusies getrokken.

Het VOC bestaat nog.

‘Wij’ zijn Surinamer, Antilliaan, Kaapverdiaan, Nigeriaan, Ghanees, Kongolees, Arubaan, West Afrikaan, Caribier, Christen, Moslim, Ortodox, Ajaxiet, Rotterdammer, Amsterdammer, etc. etc.
Dat is geen probleem als we achter die noemertjes onszelf ( h)erkenden.
We ogen hetzelfde, delen dezelfde levensloop, eten hetzelfde maar laten ons verdelen met aangepratte zelfbeelden.

Het VOC heet UniLever, Philips/LG, GM, GE, BlackWater, ABN, Lloyds, ETC, KPN, Shell (Batavus), Bayer, ExXon, Mitzubishi, Sony en ga zo maar door
Hoe identificeer je deze ‘lui’ als zijnde 1 en dezelfde?
Neem eens een goede kijk naar de afgelopen eeuw. Documenten, certificaten, handelsverdragen, standaarden en nog veel meer is in deze periode afgestemd.

The elephants in the living room:
1- In 1975 zijn zo’n beetje alle kolonies ‘onafhankelijk’ geworden, die zichzelf nog niet hadden vrijgevochten. Ze vielen direct weer terug in afhankelijkheid middels leningen bij VOC geinitieerde valkuilen. Te noemen de wereldbank en het IMF.
Na 1971 was de waarde van valuta niet meer gedekt met waardevolle ‘hardware’ zoals goud of de productie van een bepaalde natie. Valuta werd vertaald tot ‘hoeveel leningen heeft de bank uit staan’. Maw. Hoeveel ‘crediet’ heeft de bank uit staan.
2- Fascistische regimes in europa zijn allen in 1975 opgedoekt. Te noemen Spanje, Griekenland en Portugal.
3- ‘De west’ zoals het VOC (of bijvoorbeeld de nederlandse marine) de Amerika’s noemd(e), vaarde onder de Panamese vlag. De oost (en Afrika) werden aangedaan door schepen die onder griekse vlag vaarden.
4- In de periode tot aan 1975 heeft het VOC heel veel af kunnen stemmen en beklinken in standaarden (denk aan container afmetingen en soortgelijke zaken), ‘documenten en handelsverdragen’, die tot op de dag het VOC het recht geven onze ‘naties’ er onder te houden.
(Als ex-IT-er kan ik ook onderbouwen dat arpa, het initiele internet, alleen het VOC heeft geholpen nog meer controle op zaken te krijgen).
5- AFRICOM. http://www.africom.mil Check de actuele events in Afrika met bovenstaande olifantepoten in onze soep.
Van de cacao-slaven onderdrukking in 2003 door Frankrijk tot aan de moord op de president in Guinee-Bissau van verleden week: 1 plan.

Wij hebben geen plan.
Geen platvorm die hier iets aan kan doen.
Wij hebben pseudo culturen, pseudo nationaliteiten… Geen van hen dekt de lading: Wij.

En het is makkelijker dan het lijkt om die plank om te toveren in een stok.
The tree of life is us. Unit-E be our ‘branch’.

… en die roet in ons eten?… E234, E567…

… is dat wel ons eten?

JayJBee

Ontwikkelingshulp of franse massage? / Aide au développement ou le massage française?

Origineel bericht http://www.deweekkrant.nl/artikel/2011/april/12/tussen_a_nursery_schoola_leerlingen

De in Linschoten geboren Tine Sangers en partner Lammert Mulder besloten vier jaar geleden tijdens een vakantie in Gambia, het roer om te gooien. Een jaar later vertrok het stel met niet meer dan elk een volle koffer richting West Afrika. Ze kenden niemand in de voormalige Franse kolonie. Op de vijf hectare land die ze kochten  stond geen huis, zelfs geen schuur waarin ze konden slapen. Met hun blote handen bouwden ze hun eerste onderkomen. De hut was niet meer dan een paar palen met een palmbladeren dak. Tine, oudste dochter van Her­man en Cor Sangers, had een hoge functie in het bankwezen. Net zoals zij, groeide ook Lam­mert op in een dorpje tussen boerderijen en vee. Landbouw en veeteelt intrigeerde de Fries al zijn leven lang. Daar op de zoute klei van de Casamance delta, waar de bevolking leefde zonder enig toekomstperspectief, begon het stel aan de ontwikkeling van een proefboerderij. Met betaalde hulp van ‘locals’ werd een water-put gegraven en van klei met een mal bouwstenen gemaakt. Het begin van een stenen hut met een deur. 500 jonge cashewno­tenbomen geplant en klei werd. De moeder- en baby-sterfte is beduidend gedaald. bewerkt om groenten te kunnen zaaien. In het dorp stonden een nieuwe school- en kraamkliniek leeg toen zij er kwamen, want het geld was op. Tine zorgde voor de afwerking, inrichting en materialen. De schoolkinderen hebben nu schriften en pennen.

“De moeder- en babysterfte is beduidend gedaald.”

Lammert heeft inmiddels een belangrijke rol in de oprichting van het drinkwaterbedrijf in Kataba. Onlangs werd in het dorp naar water geboord. “Het grondwater is nog niet bruikbaar vanwege sanitaire vervuiling”legt Lammert uit. “Logisch want door het ontbreken van sanitaire voorzieningen wordt de bodem al eeuwen lang gebruikt als toilet”. Maar hij blijft optimistisch  “Het watermonster van het tweede monster is onderweg voor onderzoek. We hopen in Kataba 1 snel een watertoren kunnen bouwen”. Door de contacten van de Nederlanders lijkt tevens een elektriciteitsaanslui­ting nabij. Internet en opladen telefoon in naburig dorp. Iedereen in Kataba kent de Hollandse ’Lammerttine’. Delegaties uit diverse werelddelen bezochten de proefboerderij, met als doel om daar te kunnen land bouwen. Een Amerikaan bood een gewas aan, waaruit mogelijk olie kan worden geperst. Het afval daarvan is bruikbaar als dieren voedsel. “Het is ongelofelijk dat wereldwijd enthousiast wordt mee gedacht en geholpen. Tweedehands,maar voor hier functioneel materiaal en zaden worden hierheen verscheept. Het biedt een toekomst voor ruim 900 dorpelingen.

En het gaat maar door http://www.deweekkrant.nl/pages.php?page=1940460Mensage original http://www.deweekkrant.nl/artikel/2011/april/12/tussen_a_nursery_schoola_leerlingen

Mensage original http://www.deweekkrant.nl/artikel/2011/april/12/tussen_a_nursery_schoola_leerlingen

Entre les écolier de «nursery school»

Tina Sanger de Linschoten et son partenaire Lammert Mulder ont décidés il y’a quatre ans lors d’un séjour en Gambie, les tactiques du changement. Un an plus tard, le couple se rend avec une valise chacun pour l’Afrique occidentale.
Elle ne connaissait personne dans l’ancienne colonie française. Sur les cinq hectares qu’ils ont acheté il n’y avait pas une maison, pas même un hangar où ils pouvaient dormir. Avec leurs mains nues, ils ont construit leur première maison. La cabane était seulement construite avec des piquets et un toit en feuilles de palmier. Tine, la fille aînée de Herman et Cor Sanger, était a un poste de direction dans le secteur bancaire. Comme elle Lammert a grandi dans un village entre exploitations agricoles et le bétail. Agriculture de frison il est intrigué par le bétail toute sa vie. Là, sur le delta argileux et salée de la Casamance, où les gens vivaient sans perspectives d’avenir, le couple a commencé à développer une ferme expérimentale. Avec un personnel rémunéré d’habitants, un puits d’eau a était creusés et des briques d’argile fait avec un moule. C’est le début d’une cabane en pierre avec une porte. 500 jeunes arbres de pomme d’acajous ont été planté et l’argile a été transformés pour être en mesure de semer des légumes.

« La mortalité maternelle et infantile a diminué considérablement. »

Dans le village ont été trouvé une nouvelle école et une maternité vides quand ils sont arrivés, parce que l’argent avait disparu. Tine a pris soin de la finition, le design et les matériaux. L’école a maintenant des cahiers et des stylos.
La mortalité maternelle et infantile a diminué considérablement. Lammert a joué un rôle important dans la création de la compagnie des eaux a kataba. Récemment le premier puis a était aménagé dans le village pour l’eau. «car l’eau souterraine n’est pas utilisable à l’échec de contamination sanitaire», explique Lammert hors «Logiquement, le manque d’assainissement, est du a l’utilisation du sol pendant des siècles comme une toilette.” Mais il reste optimiste. “L’échantillon d’eau de la seconde filtre a était prélevé dans le Sous sol pour la recherche. Nous espérons une construction rapide d’un château d’eau a kataba. ” A travers les contacts des Hollandais les habitants de Kataba ont aussi une proximité d’avoir de l’électricité pour l’Internet et pour charger les téléphones du village . Tout le monde connaît les étrangers Hollandais a kataba “Lammert et Tine”. Les délégations de différents continents sont venus explorer la ferme expérimentale, afin de cultivé le terrain. Une offre américaine d’une plante a été faite pour la culture, dont l’huile peut éventuellement être pressé. Les déchets de cette plante sont utilisé comme aliment pour les animaux. «C’est incroyable car le monde entier est réceptif et enthousiaste pour leur venir en aide. Bien vrai que le matériel utilisé est de l’occasion mais fonctionnel et les graines sont expédiées ici. Il offre un avenir à plus de 900 villageois.

Et ca continue… http://www.deweekkrant.nl/pages.php?page=1940460

Tour des villages

Ik leef een droom hier.

Ik kan bijna niet geloven wat ik meemaak.
Gister had ik een afspraak met de perser, Abdoulaye Badji, het locale gezag.
In eerste instantie dacht ik dat we samen de 2 ontbrekende tenues gingen aanschaffen.
Ik kwam aan op Afrikaanse tijd wat deze keer niet echt op prijs werd gesteld, maar gelukkig werd het snel vergeven.
“Hup, we gaan.
Ik had je toch verteld dat je hier om 11:00 uur werd verwacht”.
De 4×4 van Tata steal stond al klaar.
Kort en bondig werd ik geïnformeerd over de situatie met betrekking tot de tenues.
Het bleek dus dat alle finalisten een tenue kregen.
Dat betekend dat er 8 tenues hoorden te zijn; 4 voor de jeugd finalisten en 4 voor de veteranen.
Dat was pas het moment dat het kwartje viel. “Aha! Nu begrijp ik het”, mompelde ik met wat schuldgevoel.
De stoel naast de chauffeur werd voor me vrij gemaakt wat ons eigen team ook altijd doet; je schijnt je als “Toubab” niet normaal te mogen vertonen, dus krijg je de beste plek.
Normaliter verzet ik me daar tegen. “Hey, kom op. We zijn allemaal gelijk” roep ik dan. Maar in dit geval durfde ik niet echt.
Niet alleen omdat ik te laat was.
Stiekem genoot ik er van; in een auto met nummerplaat van de regering langs alle politieposten rijden zonder me te hoeven identificeren.
Met op de achterbank de perser, een vertegenwoordiger voor natuur en milieu, een vertegenwoordiger voor sport en recreatie en een vertegenwoordiger voor sport.
Prachtig, machtig. Woorden schieten nu al tekort.
De bestemming was Selity waar alle teams kampeerden die nog in het toernooi meededen.
Bij arriveren zat er een enorme sub-locale delegatie op ons te wachten in een grote kring.
De spullen, een voetbal voor alle participerende teams en de 6 tenues werden in het midden gelegd en de perser begon zijn verhaal.
Mijn Frans is niet al te best dus begreep ik dat de perser al de schuld voor de 2 ontbrekende tenues op zich nam.
Hij excuseerde zich voor de gebrekkige organisatie en vooral voor het gebrek aan informatie in het hele proces.
Hij lichtte dat toe met mijn “Aha-erlebnis” van diezelfde ochtend.
Op een gegeven moment kwamen enveloppen tevoorschijn van een laatste inzamel actie.
De vertegenwoordiger voor cultuur en de vertegenwoordiger voor sport en vrijetijdsbesteding hadden beiden bedragen van om en nabij de 100.000 cfa ingezameld, en de 100.000 cfa die ik namens Casamance Developpement aanbood werden tevoorschijn gehaald.
Op een jolige manier verklaarde de perser het hoe wat en waarom. Ik begreep de helft niet, maar het was duidelijk dat hij veel verantwoordelijkheid op zich nam zoals het een volksvertegenwoordiger betaamt.
Zelf kwam ik ook nog aan het woord.
Ik mocht toelichten wat wij, “De ploeteraars” in de Casamance doen. Omdat de perser in zijn toespaak had benadrukt dat het toernooi niet in de eerste plaats ging om het voetballen, maar vooral om de integratie van de verschillende dorpen en volkeren in de regio, en omdat de andere delegaties zich enigszins hadden verontschuldigd voor het achterblijven van cultuur en volkssport nummer 1, “Lutte” (West Afrikaans-/Senegalees worstelen), haakte ik daar meteen op in; Bevestigend pikte ik de draad op.
Ik lichtte toe dat cultuurbehoud aansluit op wat staat te gebeuren.
Net zo jolig als de perser vergeleek ik de babyboom met een aanstaande eco-toerisme explosie.
Ik deed dat met een korte toelichting op eco-toeristen die over het algemeen zelf op pad gaan in tegenstelling tot de jongere generaties die in en rond de hotels blijven hangen of tussen discotheek en stranden pingpongen. Ik suggereerde dat dorpen samen zelfstandig campings op kunnen zetten, dat daar niet veel meer voor nodig is dan een eetgelegenheid, een douche en toilet met een magazijn en een stukje land. “Ja moral, sofforal” ofwel “samen staan we sterk” in de taal die de Djola spreken.
Op dat moment besefte ik nog niet dat ik de verschillende delegaties inspireerde want tot mijn verrassing bleek dit slechts het eerste bezoek in een lange reeks aan dorpen en wijken.
De 2e bestemming was een andere wijk in Selety. Dit bezoek was wat korter en zakelijker.
De locale vertegenwoordigers hoorden het verhaal van de perser aan.
Hij deed ook het woord voor mij. Ik begon hier ook te begrijpen dat hij niet de schuld op zich nam names ons, de ploeteraars, maar namens 2 grotere sponsors die op het laatste moment af hadden gezegd; de deelgemeente Bignona en de hoofdstad van de regio, Ziguenchor.
Hij begreep niet waarom ze op het laatste moment, in de laatste week, hem in de steek hadden gelaten. Nogmals nam hij de schuld op zich door het aan zijn gebrekkige informeren toe te schrijven.
Een wereld van verschil met de volksvertegenwoordigers die ik elders gewend ben. Geen schuldvraag!
Een bewoner wilde nog iets kwijt over de partijdigheid van de arbitrage in het toernooi. Hij kreeg te horen dat daar niet al te veel tijd aan word besteed. “Iedereen doet mee voor de sport en die dingen gebeuren nu eenmaal”.
De 3e bestemming was weer een ander gedeelte van Selety. Hier werd het verhaal van de perser gemoedelijk aangehoord en had men niet veel op of aan te merken.
We zaten midden in ‘de bush’. Dit was een natuurlijke omgeving met boom kwekende boeren.
De locale rijkdom was overweldigend. Om eerlijk te zijn was ik afgeleid door de schoonheid van het land en de mensen.
We zaten in een kring onder een enorme mangoboom. Onbetaalbaar!
Bij de 4e bestemming, het dorp Mahmuda Djola, werden we voor het eerst binnenshuis ontvangen.
Het was een stenen huis maar ik kreeg echt een Winnetou-Old shetterhand ervaring. Ja.
Het was net of we in een indianentent uit western films zaten te vergaderen.
Iedereen zat op de grond naar de perser te luisteren die op een stoel zat.
Mijn ICT kennis werd hier toegelicht, want een van de locale volksvertegenwoordigers was directeur van de locale school.
Er zijn 12 Pc’s aanwezig en mijn aanwezigheid en doelstelling werd zeer op prijs gesteld want er was maar 1 persoon in het dorp met enige kennis van computers.
We hebben wat te bewijzen!
In het dorp Dombondir, bestemming nummer 5, word aan ons de ploeteraars gevraagd of wij financieel iets kunnen betekenen met betrekking tot de logistiek van voetbaltoernooien in de toekomst.
De dorpen hebben het namelijk best moeilijk om elk 2 elftallen (Jeug en senioren) te verplaatsen en onder te brengen.
Ik zat met een mond vol tanden maar werd gelukkig gered door de perser, Abdoulaye Badji.
“Sorry, jongens. De ploeteraars zijn hier mentale om samen met ons de regio te helpen ontwikkelen in eco-toerisme en kennis van ICT toepassingen.
Ze hebben zelfs 2 piroques aangeschaft zodat we kunnen vissen op onze manier.
Meer kunnen we toch niet vragen?!”. We beginnen rood te staan bij de perser.
Bestemming nummer 6 is het dorp Bandji Kaki. Waar de perser wederom de secundaire functie van het voetballen benadrukt; integratie van de dorpen staat op nummer 1.
“Natuurlijk droom ik ook een beetje van sportieve successen.
In het verleden hebben we gezien dat dorpen als Kafontine hebben geprofiteerd van hun succes”.
Hij noemt nog een reeks voorbeelden vanaf 1996.
Dit jaarlijkse toernooi blijkt aardig wat geschiedenis te hebben, maar nog nooit was het zo groots georganiseerd als dit jaar.
De bevolking geeft de behoefte aan een beter veld aan en er blijkt een toezegging te zijn van een Duitse delegatie.
Helaas is mijn Frans en Wollof/Djola niet toereikend om daar meer over te vertellen… Men is vooral nieuwsgierig naar wat wij, de ploeteraars, kunnen betekenen met betrekking tot eco-toerisme in dit dorp. Ontwikkeling in ICT toepassing blijft nog even uit omdat men nog niet is aangesloten op het elektriciteit netwerk.
Dat krijgt de perser dan ook duidelijk te horen.
Ondanks dat is er enorm veel dank voor de omvang van het initiatief van de perser. Er word ook veel dankbaarheid getoond voor de aanwezigheid van ons, de ploeteraars, getoond.
Bestemming nummer 7 is wederom een ‘wijk’ van Selety. Dit keer zijn we thuis; De jeugd van Kataba1 doet nog mee in de strijd en verblijft hier.
Deze gastheren bijten echter van zich af. Met een knipoog, maar ook met een vinger in de lucht, krijgt de perser te horen dat belofte schuld maakt. “Het is leuk en aardig dat dit toernooi groots word opgezet, maar we zijn ons ook bewust van de naderende (locale?)verkiezingen”. De delegatie voor milieu geeft nog een enorm mooie speech naar aanleiding van wat onsportief gedrag van het zusterdorp Kataba2; “Jongens. Gedraag je.
Doe of je zelf de president ruraal bent. Wees als het visitekaartje van Kataba1”.
Dit was naar aanleiding van de woorden van de administrateur van de folieer die plaatsvervangende schaamte uitte met betrekking tot het gedrag van de dorpshoofd van Kataba2.
Hij ging zelf zo ver als het verontschuldigen namens Kataba2.
Ik kreeg een gevoel van trots over me heen; Wij de ploeteraars zitten goed.
Dit dorp heeft discipline, sportiviteit en goed gedrag hoog zitten.
In elk dorp werd de vergadering afgesloten met een dankgebed.
Hier ging men zelfs zo ver om voor de perser en ons, de ploeteraars nog een keer te bidden. “What more can I say?!?”.
Na een hapje eten vertrekken we weer naar de eerste bestemming waar een volwaardige maaltijd op ons zat te wachten.
Ik waande mezelf aan een Surinaamse rijstmaaltijd. Heerlijk!

Groeten uit de Casamance!
Jay-Amadou Seydou

As my faith is

[Zoekend naar een oude woordspeling tref ik dit aan. Voel je aangesproken naar wens, maar dit was en is nog steeds gericht naar een specifieke doelgroep. Qua woordspeling is het simpelweg een pareltje. Alleen het woord ‘alles’ heb ik nu toegevoegd.]

Jullie hebben haast. Al heb jij het misschien nog niet door.

Je zult deze keer je best moeten doen. Beter als de vorige keer.
Je gaat deze keer je best doen. Je gaat alles geven wat je hebt.
Maar je realiseert je ook dat je dat [alles] enkel kreeg…

Van de bron.

I am
Unit-E
A branch of the tree
I root
Since I was.
In ‘since’ I was
In ‘now’ I am
And I will be
For my will
Is of fate.
I

I fear not your holocausts.
I praise the holy cause.

The word.

JayJBee
“‘Leef’ je leugens zolang ze nog duren”

NAZI NATO

Zo veel te doen

“Even alles op een rijtje“

Dus niet. Ik moet los laten dat ik alles onder controle heb. Maar ongewild blijft het me storen storen als iemand een poging doet me op te beuren met woorden als “daar moet je je niets van aantrekken”. Dat is de kern van waar ik een probleem van maak. Eenheid. Waar begint dat, waar houd dat op? Ik laat eenheid toch vallen als ik me niets aantrek van mijn sociale omgeving? Laat ik het niet vallen als ik mijn schouders ophaal?

Ik heb alles onder controle. Ik meen te zien wat er binnen de familie aan de hand is, hoe het zich ontwikkelde tot hier en nu. Het is sneu dat verouderde en bovendien uitheemse cultuur en religie een basis als ‘familie’ zo in de tang kan houden. Media als televisie waarin ons zelfbeeld nog verder word vervormd in dat zelfde stramien. Ons zelfbeeld met betrekking tot de persoon maar ook als collectief zoals omgang met elkaar of binnen een familie. Maar even zo ‘gevaarlijk’ is zoiets onschuldigs als ‘stand up commedians’ of komische HollyWood producties. Doe daar een vleugje opgedrongen vooroordelen in het nadeel van ons collectieve wezen ‘Afrikaan’, en familieleden zouden zich zomaar kunnen gaan gedragen zoals ik enkele van mij heb zien doen.

Ik heb alles onder controle. Ik heb de grootste problemen te functioneren met de ervaring, kennis en wetenschap achter deze vorm van samenleving; Afhankelijk van een samenleving kijk ik toe hoe die samenlevingen zich afhankelijker maken van ‘het gezag’. Dit alles naar aanleiding van aangeprate gemak. (Denk dan ook even aan de term ‘pensioen’.) Dit is mijns inziens een indicatie dat de macht niet aan een regering word gegeven maar aan een of ander commercieel instituut. De taal van een regering spreekt over verantwoordelijkheden van de participanten. Het zijn commerciëlen die gemak en genot beloven.

Ik heb alles onder controle. Ik ben rampzalig als het het regelen van mijn alledaagse bestaan betreft. Ik ken de smoezen. Weet welke enige grond hebben en welke niet meer kloppen. Ik weet dat uitgerekend hier, richting ‘gezag’ of ‘regering’, ik waarschijnlijk mijn schouders ooit een keer moet ophalen en de strijd op moet geven. De draad moet worden opgepakt, al is het om een enkeltje richting het vliegveld definitief te kunnen maken.

Ik heb alles onder controle. Ik weet wat ik wil. Alles. Ik weet wat ik kan. Alles… Ik weet dat ik daar geen tijd voor heb.

Ik heb alles onder controle. Ik weet dan eindelijk van termen als ‘misgunst’ en ‘zelf haat’ in mijn gemeenschap. Ja. Ik weet van ‘mijn gemeenschap’. Naar dat laatste heb ik niet hoeven zoeken. het duurde enkele decennia, maar mijn omgeving heeft zijn best gedaan me duidelijk te maken dat ik bij een hele specifieke groep hoor en nergens anders. Ik kan Christelijk, Nederlander, Senegalees, Kaapverdiaan, Moslim, ingenieur, man, lang, slank, slim, naakt, bezig, of technisch zijn, ik blijf ‘Afrikaan’, ‘neger’, ‘zwart’ in de ogen van die omgeving. En dat met connotatie incluis. Opgedrongen positief of opgedrongen negatief doet er in deze niet toe.

Ik heb alles onder controle. Ik weet wat ik zie. Ik weet wat ik doe; ik weet niet wat ik moet doen.

THUG LORDZ (C-BO & Yukmouth) ft The Jacka & Mr. Probz – Wake Up

Twijfel

Twijfel.

Twijfel waar ik over twijfel.

Bloggen. Tegen schenen schoppen of spiegel voorhouden? Geen van beiden. Geen twijfel over mogelijk. Oude stukken verzamelen of overnieuw beginnen? Beiden. Die oldtimer gaat er uit. Dat is toch wel een gelegenheid om af te sluiten met een verhaal, al is het om voor mezelf een plaatje te creeren van die saga. Schrijvend over Zelfhaat zal ik hier en daar personen aan moeten raken. Slachtoffer hoef ik me niet te voelen. Dat werd eergister bevestigd op mijn ‘FaceBook Wall’. Misgunst is de grootste slachtoffers als je je vinger er op zet. Leven in het heden of verleden is geen twijfel over mogelijk. In het heden denk, praat of schrijf je over het verleden en de toekomst. Appeasen, vriendelijk, laf? Da’s een vraag die er niet toe doet. Retrospectie mag in het rijtje ‘doelen’ worden geplaatst. FaceBook is daar te vluchtig voor. Het is lastig terug kijken. Bovendien gaan er geruchten rond dat ze binnenkort geld gaan vragen voor hun ‘service’.

BLACK PENTA GRAMmar. Een gimmick voor rappers, DE bevrijding van de metnale staat van de mensheid, het levende woord G*ds, Satanische woordspelingen en numurologie? Wie zal het ‘zeggen’?

Ebon-X (www.ebon-x.nl). Een film, stripboek, animatie? Hoe zal ik het zeggen?

ZZ4ZP. Wat was dat ook al weer? 😉 Zwitsers Zakmes voor Zwarte Piet. Ben ik de grondslag van dat idee niet aan het ondermijnen met deze formule? En ben ik met deze formule niet een beetje aan karakter-zelf-moord aan het doen? Een portfolio of CV aanvullen met je rode hart op de tong. Hoe dan?!?
Fresku – ‘Twijfel’

Hello world!

[Origineel: 22 april, 2010]

“Welcome to WordPress. This is your first post. Edit or delete it, then start blogging!”

… zegt niets, zou je zeggen. In mijn geval dus wel. Daar wil ik hier en daar wat over zeggen. Hier en daar doordrenkt met woordspelingen die ik nauwelijks ‘in de hand’ heb. Uiteraard zullen langzaam aan zaken uit een maatschappelijk of sociaalmaatschappelijk bestaan opduiken. Portfolio, CV die ik maar nooit af krijg… “Dust off my shoulder and try again”. Hier een voorproef.

Iced ICT

Eindelijk is het bouwen van een enigszins attractieve website spreekwoordelijk met een paar muisklikken geregeld. Echter tref ik mezelf aan met een apathie gelijkende beleving jegens computers. Ongeduldig lees ik overal overheen. Heeft YouTube mijn leesvermogen aangetast?

Moeizaam

Moeizaam kom ik weer op gang. Het word maar eens tijd dat ik toegeef aan mijn zelf. Sinds ik door heb dat ik wat ‘in mijn mars heb’ ging het alleen maar berg afwaarts. Ik moest het met mijn socialistische inslag delen met de maatschappelijke laag waar ik vandaan kom; de onderste. Is dat hoogmoed? Ik ‘preek’ nu na de val.

Terughoudendheid

Terughoudendheid is me overigens ook verweten. Het zit ergens tussen trots en dwangmatige onzelfzuchtigheid. Toegegeven en zelfs ondervonden; Daar kom je niet ver mee in een steeds commerciëler wordende samenleving. ‘Zelbst AG’, ‘ZZP-er’. Ellebogen en zelfs messteken in de rug zijn eerder wet dan uitzondering bij het stoelendansen. Een socialist beleeft euh… ‘donkere’ dagen en gaat als clown door het leven. “Revolutionaire gedachtes er op na houden op je 18e is gezond, maar na je 30e mag je gerust krankzinnig worden genoemd” – Winston Churchill

Idealist.

Ideaal, logisch. Woorden die als goud in de oren klinken. “Spreken is zilver, zwijgen is goud”. ‘Praten’ klinkt overigens als het Portugese ‘Prata’, wat ‘zilver’ betekend. Goud is ‘ouro’ en word uitgesproken als ‘oor’. De cirkel is rond. Het is als geometrie in taal geklonken. Gooi alles wat je denkt te weten over de boeg. Beter nog; gooi het voor de boeg, dan varen we er als een ijsbreker overheen. Let’s play “Break the spell”. Babylon is babble-on en ik ben I-Deo Logic.

I have a dream.

Voorlopig nog een nachtmerrie. Ik moet realistisch zijn. Ongelofelijk lang geworsteld met mijn zelf; Ik werd wakker in een nachtmerrie. Ik vocht tegen die realiteit, onwetend van het bestaan ervan. Ik vocht tegen die realiteit, wetend van het bestaan ervan in de waan te worden bijgestaan door lotgenoten (“Is dat hoogmoed?”). Deed menig poging tot beeldvorming vervorming in beide gevallen. Mijn droom heeft alles overleeft. Eenheid. Als één lichaam of als één orgaan in een lichaam. Als zodanig reagerend maar oog agerend. Maar niet met woorden. Woorden dekken immers nooit de lading, dus praten doe ik ALTIJD om de brei heen als mijn handen (en brein) al hebben ‘gesproken’. Zo kom ik terug op ‘terughoudendheid’. Ik kan daar ook op terug komen middels mijn ervaring met zelf-haat. Terughoudendheid. Ik wil en kan er niet schouder ophalend mee door. Passiviteit doet niets aan die realiteit.

Met blote handen; Kara-Te.

“Drop in the world”